Oh, oh, Den Haag. Mooie stad, achter de duinen. Vandaag gaan we naar het Gemeentemuseum Den Haag in de hofstad. Omdat het een doordeweekse dag is, verwacht ik in alle rust door een volledig verlaten museum te slenteren. Mis! Heel veel basisscholen hebben vandaag ook besloten het museum te bezoeken en verzamelen zich in de centrale hal. Dit wordt echter zeer kundig en soepel gecoördineerd. Ondanks dat Tijn (4) moet plassen en we ons door de groepen kinderen moeten wurmen, hebben we er eigenlijk helemaal geen last van.

Vogels of vissen
De Wonderkamers in de kelder hebben we de vorige keer al gezien dus daarom besluit ik de trap naar boven te nemen. Een groot verlicht raam in de Erezaal trekt gelijk de aandacht. Na even bestuderen weet Tijn het bijna zeker: vogels. Dit kunstwerk, Dans gemaakt door Bridget Riley (1931), houdt hem echter nog wat langer bezit en de eindconclusie luidt:“Oh nee, grapje… het zijn vissen”.  

Slow art: twintig minuten naar een vitrine kijken
De wandeling gaat door en stokt bij een volgend kustwerk waar hij de vorige keer ook al naar had lopen loeren. Ik overdrijf niet als ik zeg dat Marine Invertebrates van Mark Dion (1961) de aandacht van mijn kleuter 20 minuten weet vast te houden.  Het gaat om een vitrine vol gevulde glazen met alcohol waarin fictieve vormen ronddobberen. 

Tijn staat dan weer rechts, dan weer links en hij wil hoe dan ook een kwal vinden. Deze vindt hij, maar ook het “zeewier”, “de prikvis” en “de kreeft”. Niet dat die letterlijk ronddrijven, maar volgens Tijn zijn de dieren duidelijk te herkennen in de vormen die hij ziet. Bij nader inzien zijn het kleurige plastic speeltjes, maar dat is natuurlijk niet iets waar kleintjes op letten. Een leuke attractie!

Een favoriete Heyboer
En weer door, we komen uit bij de zaal van Anton Heyboer. De best ingewikkelde schilderijen (volgens mij), worden, tot mijn verbazing, grondig bekeken. Dus ik denk: laat ik eens vragen of hij een favoriet heeft. En ja die heeft hij: de ets Vrij lijden wint het van alle anderen. “Ik zie een 2”, “ik zie 4”, meneer zoekt het hele schilderij grondig af naar getallen die hij herkent en nieuwe getallen die hij wil horen. Een onverwacht, maar zeer leuk moment. 

Kleurige blokjes en een lieve museumjuf
Na een kort bezoek aan de Projectenzaal met werk van Uta Eisenreich (toch een beetje eng, te donker) wil mijn kunstfanaat naar Mondriaan & De Stijl. Want hij ziet daar groepjes kinderen met blokjes in de weer. Na lang kijken en schuchter dichterbij schuiven, komt hij uit naast een uiterst lieve museumjuf. De dame aarzelt geen moment en ook Tijn krijgt een plankje met blokjes. Na een korte uitleg kan hij aan de slag.  Maak je eigen vorm met kleurige blokjes in de stijl van Mondriaan. Tijn wordt met een kleine tip en groot compliment ook in de eindbeoordeling meegenomen.  Bij deze: mevrouw Elsje Drewes, grote dank voor de aandacht die hij kreeg terwijl u ook nog de groep met de opdracht aan het begeleiden was. 

Koffiepauze
Nadat de groep verdwijnt, bekijken we het huis “met alle kleurtjes” en  dan is het koffietijd! Ik aan de lekkere koffie en Tijn aan de chocolademelk in de ruim opgezette tuinzaal van het museum. De choco is snel op, geen punt, hij kan hier prima rondrennen. Er is geen kinderhoek, maar het fonteintje blijkt ook een opvangbak voor muntjes te zijn. Dus al gauw kan ik de portemonnee trekken en op zoek gaan naar klein geld.

Wonderkamers ter afsluiting
Na de koffie moeten we richting de Wonderkamers, want dat heeft papa beloofd. Het is weer een feestje.
Je wordt hier met een tablet (de Wondergids) door het labyrint van kamers gestuurd waar allerlei opdrachten te doen zijn. Uiteindelijk kun je met de verdiende punten kunstwerken uitzoeken en je eigen zaaltje in het Miniatuurmuseum inrichten. Tijn begrijpt de hele opzet nog niet, maar ik kan hem wel goed per opdracht uitleggen wat hij moet doen. We gaan enthousiast aan de slag, met als hoogtepunten: verkleed paraderen op de catwalk, een eigen Mondriaan kunstwerk maken en met de energie van een kleuter de boogiewoogie dansen. Maar ook het verhaal van de Mongoolse krijgsheer wordt in zijn geheel af geluisterd. Een zeer fijne afsluiting van een enerverende ochtend in Gemeentemuseum Den Haag!! 

Gecheckt:
Garderobe: gratis en ruim
Toiletten; in orde, schoon en peuter-, kleuterproof (verschoonplek in de kelder is wel beetje ver)
Koffie: 7.8 ( goed van smaak en sterk)
Restaurant: door de ruime opzet kunnen kinderen prima rondhobbelen in de tuinzaal. Er is helaas geen kinderhoek of speciale kindermenukaart. Wel zijn er twee kinderstoelen aanwezig. 
Personeel: allemaal erg vriendelijk en ondanks de drukte ook goed georganiseerd

De tentoonstelling van Anton Heijboer is nog tot en met 4 februari 2018 te zien in het Haagse Gemeentemuseum.

Benieuwd naar onze andere ervaringen in dit museum? Lees dan de volgende artikelen:
10 x Kidsproof in het Gemeentemuseum Den Haag
Een goed moment voor Anton Heyboer in het Gemeentemuseum
Van stads rumoer tot Scheveningse rust in het Gemeentemuseum Den Haag

Heb jij het Gemeentemuseum Den Haag weleens met jouw kunstfanaten gezocht?