READING

Een heerlijke vakantiedag in het Kröller-Müller

Een heerlijke vakantiedag in het Kröller-Müller

Met een beeldentuin en een prachtig Nationaal Park is Museum Kröller-Müller een uitstekend vakantie-uitje. Bovendien is het ‘om de hoek’ bij blogger Anne-Karien en haar kids. Samen met Bobbie (bijna 3) en Otis (7 maanden) gaan ze op pad.

Als docent beeldende kunst en vormgeving heb ik het Kröller-Müller Museum vaak bezocht met schoolgroepen, maar nu heb ik vakantie en gaan we op pad met onze twee jongens. Bobbie is al vaker in een museum geweest en voor Otis wordt dit het tweede bezoek.

Nationaal Park en witte fietsen
Een bezoek aan het Kröller-Müller Museum is een echte belevenis. De ligging is prachtig in Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Dit maakt overigens de toegangsprijs wel wat minder aantrekkelijk, want je moet de entree van het park ook betalen (ook al heb je een Museumkaart). Maar dan heb je wel een dagkaart voor het park met een steeds wisselend beeld, van donkere bossen tot open zandverstuivingen. Bij mooi weer kun je bijvoorbeeld een picknickmand meenemen en ergens neerstrijken. Ook is er de mogelijkheid om gebruik te maken van de gratis Witte Fietsen, er zijn er met kinderzitjes voor- en achterop, voor een tochtje door het park.

Een van de grootste beeldentuinen van Europa
Niet alleen de ligging maakt dit museum zo bijzonder. Het heeft naast een collectie binnen ook een enorme beeldentuin. Deze ochtend waren wij al vroeg in het museum en wilden eigenlijk binnen starten en dan na een lunchpauze naar buiten (leek ons beter qua concentratie voor onze peuter). Maar gezien de weersverwachting die in de middag regen voorspelde, gooien we onze planning toch maar om.

In het museum worden we heel vriendelijk ontvangen. We krijgen een dobbelspel mee dat kan helpen om op een speelse wijze het museum te ontdekken. Wij komen er echter niet aan toe om echt met het spel te starten, onze ontdekkingstocht blijkt heel natuurlijk te ontstaan. Maar wat een leuke handreiking! Alle (groot-)ouders en/of begeleiders met kinderen (vanaf 4 jaar) krijgen zo’n spel bij entree.

Drijvende sculptuur in het water
Buiten komen we als eerste aan bij het drijvende sculptuur ‘Otterlo’ van Marta Pan. Het trekt meteen de aandacht van Bobbie. Of is het misschien het grote grasveld dat er zo aantrekkelijk uitziet om overheen te rennen? We kijken vol bewondering bij de vijver naar het grote witte beeld dat bijna over het water lijkt te dansen. Ik stel Bobbie wat vragen als waar het hem aan doet denken (‘zwaan’!) en of het dan ook oogjes heeft? (euhm…jaaa!).

Maar dan wordt zijn oog getrokken door de kikkervisjes in de vijver. En dit gebeurt vaker die ochtend. Soms trekken de madeliefjes en kevertjes meer zijn aandacht dan de beelden. Dat maakt dat ik zelf ook weer anders naar de beeldentuin kijk. Een heerlijke ervaring op deze, gelukkig nog, zonnige ochtend!

Pauze in het buitenrestaurant
We pauzeren met taart en koffie in het buitenrestaurant. Er zijn tal van leuke plekjes om uit te kiezen; bij de houtkachel, aan een grote houten tafel of op een kleedje in het gras. Wij zoeken een plekje in de zon aan de rand van het paviljoen. Bobbie ligt even later te rollen in het zachte gras. Dat heeft hij van een verhaaltje van Jip en Janneke. Sinds dat we dat lezen wil hij niets liever dan ‘rollebollen’ in het gras. In de beeldentuin is genoeg plek om te ‘rollebollen’!

Ongewone wandeling door het bos
Ik wil heel graag naar de installatie van Krijn Giezen ‘Kijk uit Attention’. Een trap die is ontworpen als een ‘ongewone wandeling door het bos’. Alle andere keren dat ik in het museum kwam was het werk gesloten. Nu is het open want het is een schoolvakantie en de weersomstandigheden zijn (nog) goed. Dit betekent wel dat we een eindje moeten lopen maar met Bobbie’s oog voor detail schiet dit niet zo op. Uiteindelijk wil hij wel bij mij op de rug en zo maken we gelukkig toch meters! Hadden we nu toch maar gebruik gemaakt van het aanbod om een buggy van het museum te lenen…

Eenmaal bij de trap aangekomen zie ik al wat donkere wolken in de lucht verschijnen en ik bedenk me dan geen seconde en begin de trappen te beklimmen met Bobbie. Het zijn 273 treden en dan met een peuter afwisselend aan mijn hand en dan weer op mijn rug, vraag ik me af waar ben ik aan begonnen ben?! Gelukkig blijkt eenmaal boven niet alleen de klim, maar ook het uitzicht adembenemend! We verbazen ons over hoe klein papa en Otis lijken, die nog beneden staan. De afdaling gaat gelukkig wel een stuk makkelijker. Na dit letterlijke hoogtepunt in de tuin gaan we naar binnen. Het is inmiddels wat drukker in het museum geworden.

Handjes op de rug
We besluiten eerst naar de vaste collectie te gaan. Bobbie loopt van schilderij naar schilderij om bij een aantal even stil te staan, met zijn handjes op zijn rug. Zo staan we wat langer stil bij het schilderij ‘Caféterras bij nacht’ van Van Gogh. We bekijken samen aandachtig de typische kleurrijke sterren, zo levendig geschilderd. Daarna volgen wat schilderijen uit de vroegere periode van Van Gogh, hierbij merkt Bobbie op dat ‘het zo donker’ is. Leuk dat hij dat contrast heeft opgemerkt tussen het vroegere en latere werk van Van Gogh.

Aardappelen
Bij De aardappeleters zien we een lampje hangen in het tafereel en dat maakt het iets minder donker grappen we samen. Als ik Bobbie vraag wat de mensen volgens hem aan het eten zijn antwoordt hij in zijn gebrekkige peutertaal iets wat lijkt op ‘aardappelen’. Vol verbazing kijk ik mijn man aan! Serieus, heeft hij dat toch ergens opgevangen toen wij het in de auto erover hadden?!? Kleine potjes hebben grote oren zou mijn moeder gezegd hebben…

Kwetsbaren installaties
In de tijdelijke expositieruimte maken we even gebruik van het sta-plankje achter de kinderwagen, er liggen hier kwetsbare installaties op de grond, en zo kunnen we onze beweeglijke peuter makkelijker langs de sculpturen van Richard Long manoeuvreren. We zien een cirkel, gevormd van stokken die Long tijdens zijn tochten vindt, op de grond. Er ligt iemand op de grond met een meetlint om een afstand tussen 2 stokken te her bepalen?! Mijn man en ik kijken elkaar even lachend aan…we hebben dezelfde gedachte over een stok, die Bobbie had meegenomen van zijn tocht door de beeldentuin, en we zojuist in de prullenbak achter lieten bij de garderobe…het zal toch niet zo zijn dat ze denken dat onze stok een onderdeel was van het kunstwerk?

De zalen bevatten enkele prachtige minimalistische sculpturen van Long. In de laatste ruimte tekende hij in 1984 drie grote cirkels op een wand. De cirkels, elk ruim 3 meter in doorsnee, werden gemaakt met modder uit de Avon. Af en toe worden de cirkels, inmiddels afgedekt met een voorzetwand, weer tevoorschijn gehaald. Ik krijg spontaan zin om ook met onze peuter te gaan schilderen met natuurlijke materialen.

Kinderhoekje
Op onze terugweg richting de uitgang, komen we langs het binnen-restaurant. Er staat een lange rij voor de uitgiftebalie en het restaurant is vol. We zijn dan toch blij dat we thuis nog even wat broodjes in de tas hebben gestopt voor in de auto straks. Zo druk heb ik het overigens nog nooit meegemaakt. Ons bezoek sluiten we af met een bezoekje aan de museumwinkel. Er is een kinderhoekje ingericht om te lezen en spelen met artikelen die ook te koop zijn in de winkel. Zo zijn er boekjes en knuffels van ‘Zwaan’ te koop die zijn gebaseerd op het kunstwerk van Marta Pan.

Wanneer we richting de parkeerplaats wandelen regent het inmiddels. We pakken snel de auto in en besluiten nog een rondje te rijden door het park. Het duurt slechts enkele minuten en dan vallen beide jongens in slaap. Wat hebben we een echt vakantiegevoel overgehouden aan deze dag!

Eindoordeel: kunstfanaatjes-proof?
Een heel gastvrij en kindvriendelijk museum, zeer geschikt voor kleine kunstfanaatjes. Zo kregen we bij ontvangst de uitleg over het museumspel, andere speurtochten die speciaal gericht zijn op (jonge)kinderen en tips voor in het museum en beeldentuin. Er is eigenlijk zoveel te zien en te ontdekken dat je het bezoek in twee keer zou kunnen doen. Een keer binnen en een keer buiten. Nu hebben we het gecombineerd maar daardoor lang niet alles gezien. Dus wij gaan zeker nog eens terug!

Tips en overige info:

  • De zalen zijn ruim opgezet en allemaal op de begane grond. De kinderwagen mag daarom gewoon mee naar binnen (ze geven zelf de voorkeur aan de wagen in plaats van een draagzak). Wel zo handig, je hebt je bijvoorbeeld verschoon-spullen bij de hand.
  • Het museum heeft een buitenrestaurant (in de zomerperiode) en een binnen- restaurant met voldoende kinderstoelen en keuzemogelijkheden voor kinderen. De kaart is wel wat prijzig.
  • Er is op de site van het Kröller-Müller al veel te vinden ter voorbereiding op een bezoek. Bekijk bijvoorbeeld de speciale aflevering van Huisje boompje beestje over Vincent van Gogh. Of bestel van tevoren een boekje over ‘Zwaan’, een fantasievolle kennismaking met kunstwerken uit de collectie van het museum.

Heb jij Museum Kröller-Müller weleens bezocht met jouw kids? Deel je ervaringen met ons in een reactie!


Anne-karien (39) woont in Nijmegen met haar man en 2 zoontjes, Bobbie van bijna 3 en Otis van 7 maanden. Ze werkt als docent beeldende kunst en vormgeving en CKV op een middelbare school. Excursies en uitstapjes met leerlingen ziet ze altijd als de ‘krentjes’ in de pap. Leerlingen in aanraking laten komen met de echte (kunst)wereld! Het zo beleven van echte kunst en het verwonderen over kunst vindt ze fantastisch om ook met haar eigen kinderen te ervaren.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.