Een zomer vol Dubuffet

Een parade van tragikomische figuren, een toren met verhalen en een stralend witte boom zijn deze zomer te bewonderen in de tuinen van het RijksmuseumDe twaalf sculpturen van Jean Dubuffet worden gekenmerkt door de bekende helder witte, rode en blauwe vlakken. In het Stedelijk Museum Amsterdam is een kleine tentoonstelling met werk van de Franse kunstenaar te zien onder de titel “Jean Dubuffet: The Deep End”

Rijksmuseum

De beelden van Dubuffet
Op woensdagmiddag gaan we op pad met Ilan (3) en Loua (6). En ook oma, die het werk van Dubuffet erg mooi vindt, gaat mee. We beginnen met de beelden in de tuinen. Het valt me altijd op dat het hier helemaal niet druk is. Zouden mensen niet weten dat je de tuinen gratis kunt betreden? Erg fijn voor ons natuurlijk!  Wanneer we aankomen, zweeft er een onheilspellende grijze wolk over het museum, wat een mooi contrast oplevert met de heldere beelden van Dubuffet. 

#1. Monument à la bête debout ; Het staande beest
Het lijkt wel een doolhof, waar je mooi doorheen kunt kijken. Een staand beest zien de kids er niet in. Ilan ontdekt een geheim deurtje. “Het lijkt ook net een klimrek mama!”, roept Loua enthousiast. Gelukkig brengt dat hen niet op het idee erin te klimmen. Van te voren heb ik ze duidelijk uitgelegd dat ze de beelden niet mogen aanraken. Wel mogen we ze van dichtbij op het gras bekijken. We vervolgen onze weg naar de drie beelden die recht naast elkaar staan. 

#2. l’Incivil, Cherche-aubaine & le Facétieux 
Het blauw en rood is toch net wat aantrekkelijker voor het kinderoog. En deze meneertjes zien er heel vrolijk uit. Wat zouden ze aan het doen zijn? Ilan: “Nou, die daar voetbalt en de anderen doen niks.” En waarom denken jullie dat Dubuffet alleen zwart, wit, rood en blauw gebruikte? “Dat zijn de kleuren van de Nederlandse vlag!”, antwoord Loua glunderend. Op naar het volgende beeld! 

#3. Le Deviseur I – De taxateur.
Weer heel herkenbaar. Nóg een mannetje. “Wat raar dat er helemaal geen mevrouwen zijn”, zei mijn feministe in de dop verontwaardigd.  “Een koning op een troon!”, roept haar broer enthousiast. 

#4. l’Explansion (uitbreiding)
Loua vindt dit beeld het mooist van vandaag. Ze noemt het een oude mooie boom. Ilan ziet er boterhammen in. Misschien is dat wel een subtiele hint. We besluiten voordat we aan de workshop beginnen even een ijsje te eten. Gelukkig is de lucht al wat opgeklaard.

#5. Calamuchon – Onvertaalbaar.
We lopen door naar een beeld naast het klimrek. Erg fijn zo’n speeltuin naast het museum, even de energie eruit en weer door. Dit beeld is erg herkenbaar. “Een reuzenmeneer” roepen ze in koor.“Haha, hij zwaait met de ene hand en met de andere hand steekt hij zijn duim omhoog.” zegt mijn dochter.

Deze draagt de titel Calamuchon. Onvertaalbaar. Het schijnt dan ook dat Dubuffet graag onzinwoorden verzon voor de titels van zijn werk. Het beeld achter de fonteinen (ook leuk trouwens als het mooi weer is, de kinderen kunnen tussen de waterstralen door rennen) vonden mijn kinderen het meest interessant. 

#6. Monument au fantôme, monument van het spook
Met de titel Monument au fantôme, monument van het spook, zijn mijn kinderen geïntrigeerd. In deze verschillende vormen is zoveel te zien. Abstractie spreekt duidelijk meer tot de verbeelding. Bij elke stap verandert het beeld. Wat hierbij zo leuk is dat het uit zeven verschillende voorwerpen bestaat.

De aandacht van mijn zoontje is weg, dus ik ga verder met mijn dochter. Zij vindt het erg leuk om op zoek te gaan naar de kerk, de boom, de mast, het fantoom, de hond, de struik en de rokende schoorsteen. In de Verenigde Staten in Houston staat een versie van wel 10 meter hoog, waar je doorheen mag lopen. Mooi excuus om eens een roadtrip door de VS te plannen.

Nog één beeld te gaan, althans dat dachten we, aan de achterzijde van het museum. Zo kunnen we ook nog even genieten van dat andere mooie stukje van de tuin. De kinderen rennen lekker door de loofgang. Wanneer we aan de achterkant aankomen, klinken de klokken van de toren van het museum, wat ze ook erg mooi vinden.

#7. Dit beeld heette “Arbre biplan”. Gestileerde boom.  Dit is de allereerste sculptuur die Dubuffet op groot formaat maakte. De kinderen zijn het erover eens: een paddenstoel! Natuurlijk heeft Ilan een glijbaan in de tuin ontdekt… of was dat toch niet helemaal de bedoeling? Oeps, we hebben een beeld aan de rechterkant over het hoofd gezien. Het laatste Dubuffet beeld in de tuinen van het Rijksmuseum heet Tour aux récits. Al weet ik niet of er een volgorde in zit? De eerste indruk is een afgehakte boom. “Oh nee, wacht mama”, ineens heel enthousiast, “allemaal monstertjes op elkaar gestapeld!” De titel betekent het wenden van verhalen. Het fascinerende aan zijn beelden is dat je er steeds weer iets anders in kan gaan zien.

Maak je eigen kunstwerk
Onder de tent in de tuinen kun je dagelijks tussen 13:00 en 16:00 uur terecht om, zolang je wilt, een eigen meesterwerk te maken. Mijn zoontje is nogal moe na de beeldentour, dus die is met oma uitrusten in de tuin. Handig toch die oma’s! Mijn dochter gaat uiterst geconcentreerd, en met behulp van een vriendelijke dame, aan de slag. Eerst maken de kinderen een bouwwerk van blokken, die ze daarna mogen bewerken met tape in dezelfde kleuren als die Dubuffet gebruikte voor zijn sculpturen.

Ik laat mijn dochter helemaal haar eigen gang gaan, want inbreng van mijn kant wordt doorgaans nauwelijks gewaardeerd. Zij voelt zich een ware kunstenares.

Zorgvuldig wordt er door haar een doorkijk gecreëerd. Waarna ze meters lange tape om het kunstwerk wikkelt. Natuurlijk mag haar eigen naam ook niet ontbreken. Over de hoeveelheid tape die ze gebruikt, wordt niet moeilijk gedaan. Ze mag zich lekker uitleven!

Na een tijdje komt ook mijn zoontje zich melden voor de workshop. Die wil natuurlijk een mega onmogelijke wiebelende toren bouwen, dus moet ik even ingrijpen. Een paar tapejes hier en daar, wat driehoekjes, zo klaar. Geen poespas, lekker makkelijk die jongens. 

Als het kunstwerk van Loua eindelijk klaar lijkt, moet er toch nog een andere techniek uitgeprobeerd worden, namelijk het gebruik van posterplakgum. Die eigenlijk bedoeld is om de blokken enigszins aan elkaar te bevestigen. We halen het net binnen de tijd. Het is 16:00 en alles werd opgeruimd.

Binnen
Wat een verrassing, tijdens onze plaspauze zien we binnen ook beelden van Dubuffet. Je hoeft hiervoor niet in het museum zelf, deze zijn te zien in de foyer. Je kunt even tot rust komen op de Dubuffet bank en naar de boven hangende mobiele beelden turen.  

Stedelijk Museum Amsterdam

Tijdens ons andere Dubuffet-uitje ga ik met mijn zesjarige dochter weer even terug naar de tuinen in het Rijksmuseum. We combineren dit met de tentoonstelling in het Stedelijk getiteld Jean Dubuffet: The Deep End. Het is een kleine tentoonstelling.

Herkenbare kunstwerken die overeenkomen met de beelden uit de Rijksmuseum tuinen, naast totaal andere technieken. Met als inspiratie de natuur. Wat natuurlijk erg tot de verbeelding spreekt bij kinderen. Je zou gelijk thuis aan de slag kunnen met bladeren! Mijn dochter heeft haar schetsboekje meegenomen naar het museum en zit druk te tekenen op het bankje in de gang. Normaliter zijn er ook workshops voor kinderen onder de trap in het Familielab, maar dat is dit keer niet zo.

Kunstfanaatjesproof
Het is alweer een hele tijd geleden dat mijn dochter een workshop heeft gedaan bij het Rijksmuseum. Helaas hebben ze op dit moment geen aanbod voor de allerkleinsten. De workshops en rondleidingen zijn bijna allemaal voor kinderen vanaf 6 jaar. Dus mijn driejarige vist telkens naast het net. De Dubuffet workshop is vanaf 4 jaar, maar gelukkig vroegen ze niet naar zijn leeftijd. Ik vond het een erg leuke workshop voor kinderen en heb zelf ook genoten van de mooie beelden. De tentoonstelling in het Stedelijk over Dubuffet is een leuke extra om te doen als je kinderen nog energie over hebben. Mijn kids waren na het Rijksmuseum bekaf.

Over de kunstenaar
Jean Dubuffet werd in de jaren 50 en 60 vooral bekend als schilder, tekenaar en graficus. Pas toen hij de 60 gepasseerd was is hij begonnen met het maken van sculpturen. In de late jaren 40 en jaren 50 heeft hij een cruciale rol gespeeld in de waardering voor de kunst van psychiatrisch patiënten, kinderen en autodidacten die tegenwoordig als ‘outsider art’ wordt aangeduid. Dubuffet noemde hun werk ‘art brut’, rauwe kunst. De tentoongestelde beelden maakte Dubuffet eerst in piepschuim alvorens ze te maken van epoxy en polyurethaanverf.  Het materiaal is een soort kunsthars dat weer- en waterbestendig is.

Info
Dubuffet in de Rijksmuseumtuinen
1 juli t/m 1 oktober 2017
Dagelijks 9:00 – 18:00

Zomerworkshop Dubuffet Rijksmuseumtuin
8 juli t/m 3 september 2017
Dagelijks aanschuiven 13:00 –  16:00
Voor iedereen vanaf 4 jaar
Reserveren niet nodig / Gratis deelname

Dubuffet in het Stedelijk
30 juni t/m 24 september 2017
Dagelijks 10:00 – 18:00
Vrijdag 10:00 – 22:00

Heb jij het werk van Dubuffet al met jouw kleine kunstfanaatjes bekeken? Deel jouw ervaringen met ons in een reactie hieronder!


Eleonore (36) is geboren en getogen in Amsterdam. Sinds een paar jaar woont ze samen met haar man en 2 kinderen in Amstelveen. Opgeleid als modeontwerpster, heeft ze 10 jaar lang haar eigen modelabel gehad onder haar eigen naam; Eleonore de Ruuk. Ze is moeder van Loua (6) en Ilan (3). Zelf opgevoed met een overdosis kunst, wil ze die nu ook graag aan haar eigen kinderen doorgeven.

COMMENTS ARE OFF THIS POST