‘Juf, wat is het nieuwe kunstwerk?’ De peuters zitten vol verwachting in een kleine kring. Altijd leuk als we met een nieuw thema beginnen. Sinds dit schooljaar bieden we bij de kinderen namelijk bij elk nieuw thema ook een nieuw kunstwerk aan. En dat valt in de smaak!

Dit keer is het thema ‘De markt’. Het bijbehorende kunstwerk is Fruitmand van Giuseppe Arcimboldo. Zoals altijd wordt de eerste keer dat we het schilderij bekijken vooral benoemd wat we zien. ‘Er staat heel veel fruit op! Dat hebben wij ook in de marktkraam.’  Dit keer hebben we gekozen voor een schilderij met veel herkenbare elementen. De kinderen benoemen de verschillende fruitsoorten die ook in onze marktkraam, in de speelhoek, te vinden zijn. Soms moet er heel goed gekeken worden, want als je een berg fruit ziet, ligt er ook het één en ander verscholen. ‘Het lijkt wel verstoppertje!’ Na het benoemen, vraagt de juf wat de kinderen van het schilderij vinden. De reacties zijn divers; ‘Mooi’, ‘Ik vind het er lekker uitzien’, of ‘Ik vind de kleuren niet zo mooi’. Alle meningen zijn goed. Dat is zo fijn aan kunstbeschouwing! We vertellen wat we zien en geven onze mening. Alles mag.

Per ongeluk verkeerd opgehangen
Na een paar dagen laat de juf het schilderij nog een keer aan de hele groep zien en vertelt dat ze met een klein groepje naar het schilderij gaan kijken. Zodra de kinderen een activiteit gekozen hebben, en er een groepje van 4 kinderen gevormd is dat wil praten over het schilderij, hangt de juf de plaat op. De kinderen schieten in de lach. ‘Je hangt het niet goed hoor!’ ‘Nee, het is onder z’n kop!’ Dan is er ineens een peuter die iets bijzonders ziet. ‘Het is een gezicht!!! Kijk die peer is een neus.’ Dan ziet de rest het ook. Wat een geluk dat de juf ‘per ongeluk’ het schilderij verkeerd om op heeft gehangen. Vol enthousiasme wordt het schilderij bekeken. Daarna zingen we een liedje; ‘Hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen. Hoofd schouders, knie en tee, knie en teen. Blaadjes, druiven, puntje van de peer. Hoofd schouders, knie en teen, knie en teen.’ De kinderen liggen in een deuk. ‘Dit schilderij is zó grappig!’

De week erop wordt er aan de kinderen gevraagd op welke manier ze het schilderij het leukst vinden. De reacties zijn unaniem. ‘Het gezicht is het leukst!’ De juf vraagt of we dat zelf ook kunnen maken. ‘Ik kan nog niet zo goed tekenen juf.’ Zelf tekenen is, in dit geval, niet voor iedereen leuk. Sommige kinderen zien het voorbeeld van het schilderij en willen hetzelfde maken. De lat ligt dan veel te hoog. Dat is natuurlijk niet haalbaar en dat kan tot nogal wat frustratie leiden. Dat is ook de reden waarom we niet graag voorbeelden na laten maken. Kinderen moeten hun eigen idee uit kunnen werken en niet toe hoeven werken naar het voorbeeld van een volwassene. Gelukkig heeft de juf een oplossing. Er wordt een grote mand vol met fruit, groente en blaadjes op tafel gezet. Hiermee gaan de kinderen aan de slag. Leuk hoor, gezichten van echte groentes en fruit. ‘Hé, dat ga ik vanmiddag ook thuis doen. Ik denk dat mama dat ook wel wil.’

’s Middags om 15:30 uur worden de eerste kinderen opgehaald. ‘Mam, kom eens kijken!’ Eén van de peuters trekt zijn moeder mee naar binnen en laat vol trots het schilderij zien. ‘Jij denkt dat het een fruitmand is hè?! Nou, echt niet. Doe je ogen eens dicht.’ Op fluistertoon vraagt hij aan de juf of ze de plaat om wil draaien. ‘Ja, je mag kijken!’ Mama glimlacht. ‘O, daar had je het dus al de hele week over.’ ‘Zullen we straks ook een fruithoofd maken mam? Dan gaan we papa verrassen.’ Samen lopen ze de klas uit…

Deze Kunstbeschouwingsles vond plaats bij kinderopvang Klein maar Dapper in Spijkenisse. Heb jij ook een goede tip om met peuters over kunst te praten? Deel het met ons!