READING

Snoepkunst in Stedelijk Museum Schiedam

Snoepkunst in Stedelijk Museum Schiedam

Suiker. Voor kinderen een bron van plezier, maar zoals veel volwassenen (en ouders) heb ik een haat-liefde verhouding met dit zoete goedje. De tentoonstelling Sticky Business – Suiker als verleiding in de kunst speelt daarmee. Voor het Stedelijk Museum Schiedam heeft eetontwerper Marije Vogelzang (hoofd van de afdeling Food non Food van de Design Academy) kunstenaars gevraagd dit thema te verbeelden. Interessant! Vriendin Deborah en ik gaan de uitdaging aan: het bezoeken van een kunsttentoonstelling met twee ondernemende eenjarigen. 

Bereikbaarheid
De bereikbaarheid van het museum is prima. Het ligt midden in het centrum in een prachtig historisch pand op loopafstand (10 min) van het station. Omdat de Schiedamse binnenstad klein is, is gratis parkeren aan de rand en dan lopen naar het museum goed te doen. Wij –komende uit buurgemeente Vlaardingen- hebben de luxe dat de fiets ook een optie is.

Gastvrij
Gastvrijheid staat bij het museum hoog in het vaandel en kinderen zijn meer dan welkom. Dat merken we aan de vriendelijke ontvangst door het personeel en aan de uitleg die we krijgen over museum en de tentoonstelling. We weten nu dat het museumgebouw een voormalig gasthuis is en dat men in lijn daarmee een laagdrempelige ontmoetingsplek wil zijn voor de Schiedammers. We bergen onze jassen, tassen en overige kindermeuk op in gratis kluisjes en het zoete avontuur kan beginnen!

Prikkelend en kritisch
De tentoonstelling start met een kleurrijk suikerlandschap van Pip en Pop. Hier is suiker neergezet als de grote verleider. En dat werkt: Mia en Vera kijken hun ogen uit en gedurende de ochtend moeten we nog een paar keer terug rennen om te voorkomen dat het een verzekeringskwestie wordt
.

Sticky Business beslaat verschillende zalen waarin naast de kunstwerken (waarvan enkele likbaar
) ook 80 lekkernijen uit de hele wereld worden getoond met uitleg en gekoppeld aan een thema als ‘onschuld’ of  ‘rituelen’. Eigenlijk heel leerzaam, ware het niet dat wij te druk zijn met achter onze eigen ‘snoepjes’ aan rennen.

Via de installatie van pistool-lolly’s symboliseert Marije Vogelzang wat suiker met je lichaam doet. Het zoete krijgt daarmee voor ons een bittere nasmaak. Dat geldt niet voor de meisjes overigens, die het werk van alle kanten bewonderen. 

Sommige kunstwerken zetten de verderfelijke kant van suiker centraal, zoals slavenij, corruptie of eetverslaving. Vera staat een poosje te kijken bij een kunstwerk dat het laatstgenoemde verbeeldt en heeft zich waarschijnlijk afgevraagd wat die mevrouw daar nou toch ligt te doen.

Een andere tot de verbeelding sprekend werk is een ‘schilderij’ van de Jonas Etter. Binnen de lijst wordt suiker gebrand, wat vervolgens de lijst uitdruppelt, op de grond landt en vergaat.

Lunch
Na zoveel zoets krijgen onze dreumesen een dip en is het tijd voor lunch. Het museum heeft een leuk en kidproof lunchbuffet met onder meer vers brood, divers soorten zoet en hartig beleg en fruit. Allemaal goede, lekkere –en waar mogelijk lokale- producten.

De grap is dat er wel richtprijzen zijn, maar dat afrekenen volgens het principe ‘pay what you want’ gaat. Verder is het hartstikke leuk dat onze kunstfanaatjes gewoon mogen tekenen op de tafelaankleding (de potloden staan standaard op tafel), al blijft de ‘kunst’ die ze maken beperkt tot een enkele blauwe streep.

Voor de lunch is een kinderstoel beschikbaar en in het invalidentoilet is een verschoningsplek aanwezig, kleine dingen die het museumbezoek met kinderen een stuk aangenamer maken. Bij de museumshop, die een wisselend assortiment heeft, deels afgestemd op de huidige tentoonstelling en ook gericht op kinderen, scoren we een souvenir van deze mooie dag en sluiten ons bezoek af.

Tot slot
‘Sticky Business’ verleidt, maar knarst ook tussen je tanden zoals een goede tentoonstelling betaamt. Voor ouders met iets oudere kinderen bieden de kunstwerken ongetwijfeld interessante gespreksstof. Aangezien suiker in de huidige tijdgeest als ‘het witte gif’ wordt gezien, kun je als volwassene al bijna niet meer lichtzinnig van de kunstwerken genieten. Eenjarigen zijn daar nog niet door gehinderd en genieten gewoon van de kleuren, vormen en de bewegende beelden.

Heb jij deze zoete tentoonstelling al bezocht met jouw kunstfanaatjes? Deel jouw ervaringen met ons in een reactie hieronder!

 

 


Hanneke (37) woont in Vlaardingen samen met vriend Michel en eigenwijze dochter Mia (1). Mia kwam nogal onaangekondigd hun leven op zijn kop zetten, maar inmiddels is deze ondernemende dame niet meer weg te denken en gaat 'hup' gewoon mee naar het museum. Hanneke houdt van fotograferen (bekijk daarvoor haar Instagram ). Verder heeft ze een zwak voor erfgoed, architectuur, Parijs en (bijna) alles wat eetbaar is.

COMMENTS ARE OFF THIS POST