READING

Swingen met Keith Haring in het Stedelijk

Swingen met Keith Haring in het Stedelijk

Bij binnenkomst in het Stedelijk Museum Amsterdam komt de muziek je in de entreehal swingend tegemoet. We zijn vandaag op het Keith Haring Familiefestival. Een festival voor kinderen en hun familie helemaal in het teken van straatkunst legende: Keith Haring. 

Uit een ouderwetse knalrode boombox klinken funky hiphop beats, waardoor er gelijk een relaxte sfeer hangt.  Wij zijn vandaag in de herfstvakantie op stap met wat vriendinnetjes van mijn dochter (6) en mijn zoontje (3). In totaal zijn we met 7 kinderen met uiteenlopende leeftijden van 3 tot 12. Best een uitdaging dus! Maar er is van alles te doen: knutselen, dansen, stickers versieren, muren bekladden en op onderzoek uit gaan met een verrekijker. Kortom, genoeg om kids lang zoet te houden. 


Keith Haring
Keith Haring begon in 1980 met het tekenen van graffiti in de New Yorkse metro, maar daarna exposeerde hij wereldwijd. Hij wilde geen elitaire museumkunstenaar worden, en maakte zijn werk dan ook voor iedereen toegankelijk door merchandise als T-shirts en buttons te verkopen. In 1986 had hij zijn eerste museale tentoonstelling in Nederland, in het Stedelijk Museum Amsterdam. De thema’s in Harings kunst, zoals oorlog, racisme, drugs en aids – de ziekte die Haring zelf in 1990 fataal werd – zijn altijd actueel gebleven.

Voorbereiding
Wij kijken thuis vooraf wat filmpjes van Sesamstraat en Klokhuis die over Keith Haring (1958-1990) gaan. Hierdoor krijgen de kids al een duidelijk beeld. Als ze zien dat die meneer best stoute dingen deed, zoals het bekladden van muren in de metro, is hun interesse natuurlijk meteen gewekt! Wanneer ik ze vertel dat mama dat vroeger ook zo af en toe deed, valt hun mond wijd open. Oeps, dat had ik misschien beter niet kunnen vertellen… 

Liefdesbrieven aan Keith Haring
Er is een speciale plattegrond voor het familiefestival. Hierop kan je goed zien wat er allemaal te doen is. Omdat je bij binnenkomst eigenlijk gelijk wilt beginnen, kiezen wij voor de eerste activiteit waar we tegenaan lopen. Liefdesbrieven aan Keith Haring.

Het is de bedoeling dat de kinderen een postkaart versieren door middel van een collage en/of tekenen en deze ook voorzien van een boodschap aan de kinderen in New York, die als reactie hierop een tegenbericht zullen maken/schrijven. Ook liggen er grote kleurplaten met de bekende Keith Haring figuurtjes. De jongere kunstfanaten willen hier wat langer blijven, terwijl de rest graag door wil.


Limonade & een tag zetten
We besluiten onze tour te vervolgen naar de benedenverdieping, waar je op een grote glazen wand je kunsten kan laten zien en achteraf een gratis glaasje limonade en een lange vinger krijgt. 

Terwijl de kinderen bezig zijn, kunnen de ouders in de limonade ruimte zitten en eventueel eigen eten en drinken nuttigen. Ik zet stiekem nog even mijn eigen tag van vroeger.


In de kamer ernaast kan je je eigen velum maken. Iedereen moet samen in een kader op de grond gaan liggen en dan wordt er een foto van bovenaf gemaakt. Net zoals het doek dat Keith Haring in 1986 voor het Stedelijk had gemaakt en dat nu onder de glazen kap en boven de historische trap van het Stedelijk hangt. Deze is t/m 3 juni 2018 te bewonderen. In dezelfde ruimte kan je aan de muur aan de gang met duplo stenen. Dus ook erg geschikt voor de allerkleinsten! 

Keith Haring would be proud
We willen verdergaan naar de bovenverdieping, maar zien dat je bij de entreehal waar de muziek klinkt, ook deel kan nemen aan het bekladden van een muur. De “Keith Haring would be proud wall”. Onder leiding van illustratoren Brian Elstak en Butterfingaz. De meisjes gaan allemaal aan de slag, maar Ilan wordt gelijk meegetrokken door de hiphop beats en wat begint met op en neer gaande schoudertjes mondt zich uit in een ware solo performance die zorgt voor veel bekijks.

Shaggy & crew
Op de bovenverdieping aangekomen kan je in het auditorium een hiphop workshop volgen onder leiding van Gregory “Shaggy” & crew. Ik had in een stukje over het festival gelezen dat het om een breakdance workshop zou gaan. Als we binnenkomen klinkt er er muziek van Michael Jackson en kunnen we meedoen aan een hiphop dansles waarbij je de moonwalk leert. Ik had verwacht dat mijn zoontje dit helemaal geweldig zou vinden, maar helaas vind hij het in het donker net iets te spannend.

Plak me dan
Op de gang kan je stickers maken en een petje betekenen. Hiermee kun je later deelnemen aan de speedtours straatactivisme “Plak me dan,” onder leiding van visueel artiest Maarten Bel. De kinderen krijgen allemaal een grote zonnebril en gaan door het hele museum undercover stickers plakken op kartonnen muurtjes, een trein en een stoplicht. Zo kunnen ze de “thrill” van graffiti ervaren. 

Maarten Bel doet dit erg leuk en voor de oudere kinderen is het zeker geschikt, maar mijn zoontje is hier nog wat jong voor en verliest zijn aandacht al gauw, mede omdat het een wat grote groep is.

Bij het velum van Keith Haring aangekomen, ploffen de kids neer in de zitzakken die er op de bovenverdieping op de grond liggen. We wilden eigenlijk al naar huis gaan, maar dan worden de kinderen aangesproken door een gids die direct hun aandacht weet te trekken.

Ze krijgen ieder een eigen verrekijker en eigenlijk voor het eerst sinds het gehele familiefestival, krijgen ze meer te horen over Keith Haring zelf en zijn werk. Samen zoomen ze in op delen van het velum doek dat aan het plafond hing, waarbij de gids vragen aan de kinderen stelt. De kinderen zijn zeer geïnteresseerd wat ze allemaal te vertellen heeft.

De Amerikaanse kunstenaar beschilderde het gigantische doek, dat dient om daglicht te filteren, in 1986 speciaal voor zijn solotentoonstelling in het Stedelijk. Voor deze tentoonstelling wilde Haring ook nieuw werk maken. Hij beschilderde het doek in één dag met spuitbusverf vol met dansende poppetjes, kruipende baby’s en krioelende beesten, onder de luide klanken van hiphopmuziek.

Conclusie
Wat ik wat vond tegenvallen is dat er vrij weinig werd getoond of verteld over wie Keith Haring was en wat voor werk hij maakte. Er zat ook geen volgorde in de workshops. Ik had ons bezoek bijvoorbeeld liever willen laten beginnen bij het velum omdat daar een en ander werd uitgelegd.


We sluiten ons bezoek af aan het familielab dat tijdelijk is omgedoopt tot het Jan Rothuizen LAB. Tekenaar Jan Rothuizen was er destijds bij, in 1986, toen Keith Haring het velum doek maakte voor het Stedelijk. Hier kan je wederom je eigen tags, krabbels of tekeningen kwijt, die de gehele muur mogen bedekken. Mijn kunstfanaatje zijn klaar met het tekenen en worden een beetje baldadig. Tijd dus om te vertrekken! Buiten gaan ze nog even lekker los op het ‘ezelsoor’, de meter hoge grasheuvel, dat voor het museum ligt. In de bus terug zegt mijn zoontje: “Mama, gaan we gauw weer naar het museum? Ik vond het zó leuk!”

Heb jij weleens een Familiedag bij het Stedelijk Museum Amsterdam bezocht? Deel jouw ervaringen met ons in een reactie!


Eleonore (36) is geboren en getogen in Amsterdam. Sinds een paar jaar woont ze samen met haar man en 2 kinderen in Amstelveen. Opgeleid als modeontwerpster, heeft ze 10 jaar lang haar eigen modelabel gehad onder haar eigen naam; Eleonore de Ruuk. Ze is moeder van Loua (6) en Ilan (3). Zelf opgevoed met een overdosis kunst, wil ze die nu ook graag aan haar eigen kinderen doorgeven.

COMMENTS ARE OFF THIS POST