Afgelopen zondag was het zover. Vraag me niet waarom het zo lang geduurd heeft. Ik was gewoon vergeten dat ik het vroeger heel fijn vond om musea te bezoeken. Dankzij Kunstfanaatjes ben ik maar meteen in het diepe gesprongen. We gingen op pad naar het Dordrechts museum. De dag na de opening van de nieuwe tentoonstelling van Aert Schouman, dus superdruk. Gewapend met mijn 8 maanden oude baby Teun, een draagzak, een rugzakje en zonder hulptroepen.

Rugzak niet welkom in het museum
Uiteraard ging het daar al mis. Had ik gewoon even de tips verderop op deze site gelezen, dan was mij wel het een en ander gespaard gebleven. Een rugzak is namelijk niet welkom in het museum, zo werd mij bij binnenkomst vriendelijk doch dringend verzekerd. Nou ja geen drama natuurlijk. Alles in een kluisje en we konden op pad. Handig zo’n jurkje zonder zakken, maar niet heus. Een klein tasje was dus wel fijn geweest. Ook had ik meteen de speen van Teun mee moeten nemen. Nu kwam ik er halverwege achter dat dat toch wel handig zou zijn en kon ik eerst het hele museum door op zoek naar de garderobe en weer helemaal terug.

Aangenaam verrast door mezelf, mijn kind en het museum
Het klinkt nu net alsof ik het allemaal als problematisch heb ervaren, maar niks is minder waar. Ik ben aangenaam verrast door mezelf, mijn kind en het museum. We hebben het uiteindelijk 3 uur volgehouden. Een uur genoten van de moderne kunst en een deel van de kleurrijke tentoonstelling Een koninklijk paradijs – Aert Schouman en de verbeelding van de natuur gezien.  Teun vond vooral de moderne kunst en de schermpjes met digitale vogels die reageren op voorbijgangers erg interessant. Daarna heeft hij een uur geslapen. Zo kon ik lekker een film kijken over waar de werken van Schouman zijn geweest de afgelopen eeuwen en heb ik rondgekeken in het kinderatelier. Wat trouwens echt een aanrader is voor kindjes die al een kleurpotlood kunnen vasthouden. Er werden de mooiste vreemde vogels gecreëerd en opgeplakt aan een Schouman-achtige achtergrond. Welk kind kan nou zeggen dat zijn kunstwerkje in het Dordrechts museum hangt? Misschien die van jou binnenkort?

Kortom, het was heerlijk om weer eens op m’n gemakje in een kunstmuseum te lopen. Wat een perfecte timing om het te herontdekken. Vooral nu Teun nog niet loopt en zich gewillig in draagzak mee laat slepen. Het laatste uur hebben we lekker samen een broodje gegeten in het museumrestaurant Art & Dining. Dat had ik wel goed voorbereid. Want net als bij mij is voedsel de eerste prioriteit van mijn zoon. Een boterham, banaan en flesje water voor Teun (superhandig die Dopper waterfles trouwens, meteen een bekertje bij de hand, voor het eerst dat ik dat ook daadwerkelijk gebruik waar het voor bedoeld is). Terwijl ik geniet van een clubsandwich met verse jus d’orange zie ik hoe mijn zoon het halve restaurant om zijn kleine, dikke vingertje windt.

Was het een succes? Dikke JA!
Wat doe ik de volgende keer anders?
– Klein tasje mee op pad (ik heb nu het tasje van Kunstfanaatjes!)
– Speen direct meenemen
– Beter opletten voor Teun z’n vingertjes als ik de kinderstoel aanschuif in het museumrestaurant. Ik zag een hele scène in gedachten voorbijkomen, gelukkig was hij snel getroost
– En ik baal dat ik niet dat leuke kinderboekje Ik ben een kunstenaar heb gescoord in de museumwinkel. Dus de volgende keer in plaats van alleen kijken, ook kopen!

Nu maar eens even uitzoeken welk museum de volgende wordt. Ik heb er al zin in!

Meer informatie over de tentoonstellingen koninklijk paradijs – Aert Schouman en de verbeelding van de natuur vind je op de website van het museum.

Heb jij het Dordrechts Museum wel eens bezocht met een jong kind? Deel jouw ervaringen met ons hieronder!