READING

SAY CHEESE met de allerkleinsten in Museum Voorlin...

SAY CHEESE met de allerkleinsten in Museum Voorlinden

Het is een zonnige zondag. We zijn wat traag opgestaan en de kinderen zijn een beetje hangerig (what’s new). Wat gaan we vandaag doen? Ik opper het park of het strand, maar mijn vriend is het er niet mee eens. ‘We gaan naar het museum. De kindjes kunnen wel een oppepper gebruiken’. Samen met doorgewinterde museumbezoeker Jet (4 jaar) en Maas (9 maanden) bezoeken we de tentoonstelling Martin Creed – SAY CHEESE in Museum Voorlinden. En we eindigen met taart. Want zonder taart geen museumbezoek! 

Na een korte discussie die volgt (redden we dat wel? Het is al 14.00 uur), vertrekken we vanuit Rotterdam naar Museum Voorlinden. Want: 1. Die staat hoog op ons eigen lijstje en 2. De tentoonstelling van Martin Creed lijkt me heel aantrekkelijk voor kleintjes. Bij aankomst blijkt dat Museum Voorlinden een fantastisch aangelegde tuin heeft. Jet loopt even op de bevroren vijver en rent nog even lekker door de tuin, terwijl we richting de ingang lopen.

Doorgewinterde museumbezoeker
Jet is met haar 4 jaar een doorgewinterde museumbezoeker. Bij binnenkomst scant ze de ruimte meteen op twee dingen; het restaurant en de museumwinkel. Check! Daarna gaat ze meteen op onderzoek uit. Maas zit rustig in de kinderwagen (ook de verzorgingstas mag dit keer weer zonder problemen mee naar binnen). Wij volgen Jet, want de kinderen zijn leidend tijdens het museumbezoek. Als zij het naar hun zin hebben, hebben wij ook de tijd om rustig om ons heen te kijken.

We zijn in een museum, niet in een crematorium, dus zolang ze niet schreeuwend op de grond ligt, mag ze wat mij betreft hardop praten.

‘He mama!’, roept Jet vanaf de andere kant. De sceptische lezer denk nu roept? Maar ja idd ze roept.. We zijn in een museum, niet in een crematorium, dus zolang ze niet schreeuwend op de grond ligt, mag ze wat mij betreft hardop praten. ‘Ik zie daar een stapel appels met allemaal hapjes eruit. Hebben ze hier ook muizen’? Jet gaat even rustig op het bankje zitten en er volgt een gesprekje over of die hapjes al dan niet echt zijn. Ze denkt van wel, maar ik leg uit dat ze zijn gemaakt door de kunstenaar. Ik verwijs naar een verhaal dat voor haar begrijpelijk is. ‘Als jij een tekening hebt gemaakt ben je daar ook weleens niet helemaal blij mee, dan is hij anders dan je had gewild. Dan maak je weleens een propje en dan gooi je hem weg’.  ‘Oh ja’ zegt ze, ‘dat snap ik en dan begin ik opnieuw’. Ze loopt er nog eens rustig om het werk van Tom Friedman heen en loopt verder langs de ballonnenkamer.

Kijken van een veilige afstand
Ik geef het eerlijk toe: voor een peuter of kleuter is deze ruimte doodeng. En als moeder zag ik het hummeltje in gedachten ook al krijsend van angst tussen de ballonnen liggen, dus wij hielden het op kijken van een veilige afstand. Reuzespannend natuurlijk al die blauwe ballonnen, maar de aandacht werd vooral getrokken door de hardlopers in de gangen en de zingende muzikanten die hun ronde deden door het museum als onderdeel van de tentoonstelling van Martin Creed. De tentoonstelling blijkt, naast de actieve onderdelen, inderdaad heel aansprekend voor de kleintjes. Kleine Maas geniet van de gekleurde broccoli prints en geschilderde muren in felle kleuren.

En samen kijken we naar een enorme toren van toiletpapier, vergezeld door verschillende formaten cactussen.


Een reusachtige opa en oma

Toch is het vooral de vaste collectie die het meest tot de verbeelding spreekt. Een reusachtige – maar heel realistische- opa en oma van kunsenaar Ron Mueck moeten op beeld worden vastgelegd voor thuis. En samen kijk ik met Maas naar beneden, terwijl zijn papa en zus onder het zwembad van Leandro Erlich naar boven kijken. Zwaaien!!

Wij blijken als gezin helemaal gek van de sculptuur Open Ended van Richard Serra (leuk voor in de tuin). Ik waag me er zelfs even met de kinderwagen in en ook Maas vindt het prachtig. Toegegeven het was wat krap en ik kan het niemand adviseren, maar zonder kinderwagen is het zeker de moeite waard. We hebben het daarna uitgebreid van boven bekeken vanaf de balustrade, dat vond ik zelf toch prettiger.

Zonder taart geen museumbezoek
Een uur in de tentoonstelling is wat ons betreft de max (lang leve de Museumkaart!), en als vast ritueel bezoeken we voor vertrek de museumwinkel (daarover in een volgend blog meer) en eten een taartje in het restaurant. Zonder taart geen museumbezoek vindt Jet. En ik vind het een prima traditie.

Thuis ontdek ik dat mijn dochter van alle appels op de fruitschaal een klein hapje heeft genomen.

Toren van toiletpapier
Na het autoritje waarin iedereen, behalve vriendlief als bestuurder,  even een uiltje knapt,  hebben we het nog even over het museum en wordt de toren van toiletpapier thuis in het klein nagebouwd. Maas doet mee en gooit hem fanatiek iedere keer weer om.  Jet wat wil jij later worden? Het antwoord wisselt met de dag, maar het antwoord is altijd volmondig kunstenaar! Maar vandaag wil ik kleiwerkster worden roept ze, terwijl ik ontdek dat ze van alle appels op de fruitschaal een klein hapje heeft genomen.

De tentoonstelling ‘Martin Creed – SAY CHEESE!’ is te zien in Museum Voorlinden van 21 januari tot en met 11 juni 2017.

Heb jij ook de tentoonstelling Martin Creed – SAY CHEESE in Museum Voorlinden met kleintjes bezocht? Deel jouw ervaringen met ons hieronder!


COMMENTS ARE OFF THIS POST