READING

Met opa en oma naar het Marius van Dokkum Museum

Met opa en oma naar het Marius van Dokkum Museum

Opa Albert en oma Rita logeren dit weekend bij hun kleinzoons Arne en Mente. Het is koud, het regent en het waait. Het voorstel van de grootouders om naar het museum te gaan, wordt met gejuich beantwoord. Op pad naar het Marius van Dokkum museum in Harderwijk. Een museum van een schilder die nog leeft, wat uniek! En het is een grappig museum, blijkt uit de reacties van de twee kunstfanaatjes. 

Marius van Dokkum
In 2015 exposeerde Marius van Dokkum in het Stadsmuseum in Harderwijk. De tentoonstelling was een enorm succes, wat resulteerde in de opening van een heus Marius van Dokkum Museum vorig jaar. Veel van zijn schilderijen bevatten milde maatschappijkritiek. Maar van cynisme is bij hem geen sprake, hij wil het publiek graag een (lach)spiegel voorhouden. En kinderen worden erg vrolijk van zijn werk!

Voorbereiding op museumbezoek 
Bij de jongens thuis leg ik het nieuwe kinderkunstboek Waarom zijn er zoveel blote mensen in de kunst? op tafel. De jongens zijn erg nieuwsgierig en ik lees het hoofdstuk Waarom moet ik stil zijn in een museum? voor. Als antwoord staat er dat je je zo goed kunt concentreren en veel kunt ontdekken. Het werk van Kandinsky “Ravijn-improvisatie” wordt genoemd. Kandinsky geloofde dat zijn schilderijen een soort muziek waren. We bekijken de afbeelding en Arne denkt dat geel wel muziek kan zijn. Mente vindt de afbeelding van de figuurtjes leuk. Verder gelooft hij het wel. Voordat we weggaan, herhalen we toch maar even onze museumregels. Niet rennen, niet schreeuwen, niet te dicht bij de kunstwerken. “En stil zijn”, zegt Mente. Nou, in het museum staan de mondjes op vraagstand, maar dat vinden we alleen maar gezellig. 

Museumbezoek
De weg naar het museum gaat door het stadscentrum waar auto’s en fietsen rijden. De straat is smal en doet aan alsof het verkeersvrij is. Dat is het niet. Dus we sommeren de jongens om aan de kant te lopen. Dan zijn we bij het museum. Bovenin zien ze een borstbeeld achter tralies. “Dat is vast een boef achter tralies!” We laten dat maar zo. Ervaring leert dat we niet te veel moeten uitleggen. Het museum is gevestigd in de voormalige Snijkamer van de universiteit van Harderwijk. Een prachtig gebouw. Als we op een soort binnenhof van het museum zijn, kunnen de jongens even dollen. Dat doen ze dan ook. Opeens zien ze aan de buitenkant muurschilderingen, twee figuren. Hun aandacht is gewekt en ze willen graag naar binnen.

Fijn ontvangst en grappige dingen
Binnen worden we leuk ontvangen. Er wordt gevraagd of Mente ook een toegangskaart wil. Nou dat wil hij graag. Daarna speelt men even kiekeboe met hem, hij geniet van de aandacht. We gaan nu de kunstwerken bekijken. Een paar treden naar beneden, de kelder in. “Oma, stilleven, stilleven, stilleven”. De jongens wijzen alle werken aan die zij typeren als ‘stilleven’. Wat dat is, hebben ze gehoord tijdens het vele voorlezen uit een ander kinderkunstboek Puzemuze of op weg naar Rothko. En dan zien ze een heleboel grappige dingen. We horen onze kleinzoons lachen en steeds zeggen dat ze iets grappig vinden.

Kijk, een omgekeerde ananas! 


Hier staan een heleboel mensen op. “Waar kijkt die mevrouw naar?” “Wat doet dat meisje?” “Die mensen kijken ook naar een schilderij”. Ze hebben heel veel vragen die achter elkaar gesteld worden. En eigenlijk hoeven ze geen antwoord, daar stellen ze teveel vragen voor. Opa legt uit dat zijn vader vroeger hierop speelde, een harmonium. “En dan zongen we allemaal liedjes. Dat was heel gezellig.”

Mente vindt  het boek dat er ligt reuze interessant. Hij reageert enthousiast als hij een werk in het boek ontdekt dat ook in het museum hangt.

En deze mensen staan allemaal bij de trein te wachten. Zo veel mensen, de jongens kijken er aandachtig naar. 

Het rechtse werk ‘de anatomische les’. Beide jongens willen weten wat dat is . Na uitlegt reageert Arne: “De peren zijn wel verrot. Ze zijn over de datum”. Thuis vertelt Arne aan zijn moeder: “Er was een operatie van een peer en iedereen stond te kijken.” Tja, waar hebben opa en oma de jongens nou toch naar toe gebracht? Mente reageert ook zo vrolijk op alles wat hij ziet, hij vindt de werken erg grappig:“Kijk, een kraan”. “En daar, die meneer laat de verf vallen. Allemaal verf op die oma”.

Wij vinden deze foto van Mente leuk. Het is net of de man op het schilderij een foto van hem neemt.

Het straatje van Jan Boel
En dan het straatje van Jan Boel. Een kleine ruimte helemaal ingericht voor kinderen. Eerst maar eens de kluisjes aan het begin van het piepkleine “straatje” bekijken. Wat een plezier om al die kluisdeurtjes open en dicht te doen.

In het straatje zelf, lekkere zitjes met een kachel. Een kachel? Wat is dat?

Kussens op de grond, een zogenaamde wc waar je door kan gluren of er iemand opzit. Een klein, maar erg leuk kinderhoekje.

Er liggen verschillende  boeken over opa Jan, de hoofdfiguur in de boeken van Marius van Dokkum. De naam Jan refereert naar ‘het huishouden van Jan Steen’ want opa Jan is een rommelkont die leeft met heel veel dieren. En natuurlijk moet er voorgelezen worden. Dat doet opa Albert. En dan moeten we naar huis. Wij zijn alleen in het museum, het loopt tegen sluitingstijd. Arne zoekt een kaart uit. De jongens krijgen ieder een ansichtkaart mee.

In de auto vraagt Arne een pen en begint te tekenen. De volgende dag vertelt Arne aan zijn moeder hoe je een schilderij maakt. “Eerst teken je met potlood. En daarna met verf” Dat heeft hij gezien in de film over hoe Marius te werk gaat.


Eindoordeel
Museum Marius van Dokkum is een klein museum, goed te bezoeken met jonge kinderen.  Houd ze wel goed in de gaten op de smalle trappen. Er is ook een lift maar ja, de trap is spannend. En dat is het ook. 

Peuters en kleuters ontdekken de humor in de werken en benoemen dit ook. De schilderijen stralen een ouderwetse sfeer uit, daar hebben we de jongens niet over gehoord maar is natuurlijk wel leuk voor de opa’s en oma’ s die meezijn. En natuurlijk is er het straatje Jan Boel, hoe piepklein hij dan ook maar is, speciaal voor kinderen. Er is geen gelegenheid om er een kop koffie of glaasje appelsap te drinken. In de museumwinkel liggen natuurlijk allemaal boeken van opa Jan. Dit zijn hele leuke, gekke verhalen. De illustraties zijn net zo grappig als het verhaal zelf. Zowel het verhaal als de illustraties zijn van Marius van Dokkum.

Heb jij het Marius van Dokkum Museum weleens met jouw (klein)kinderen bezocht? We zijn benieuwd naar jullie ervaringen!

 

 


Rita is de trotse oma van 2 kleinzonen (3 en 5). Ze werkt als vrijwilligster bij de kunstuitleen in Emmeloord en blogt op www.60plusenmeer.nl. Samen met haar man organiseert ze exposities van amateurkunstenaars in twee verzorgingshuizen en een kleine expositie in een buurthuis in Luttelgeest. Haar insteek is niet alleen haar kleinzoons vertrouwd maken met musea maar ook met kunst om hen heen.

COMMENTS ARE OFF THIS POST